Pengguna bahasa Melayu sering keliru sama ada ejaan yang betul ialah “muhibah” atau “muhibbah”. Hal ini berkemungkinan pengaruh penggunaan ejaan lama sebelum ini kerana kata “muhibah” merupakan kata pinjaman daripada bahasa Arab.
Walau bagaimanapun, Sistem Ejaan Rumi Baharu Bahasa Malaysia (SERBBM) yang dirasmikan penggunaannya pada 16 Ogos 1972 tidak menyediakan aturan bagi membolehkan penggunaan huruf konsonan ganda seperti “bb”, “nn”, “ll” dan “ww” yang biasanya wujud dalam ejaan kata pinjaman daripada bahasa Arab.
Oleh itu, kata pinjaman bahasa Arab yang mengandungi huruf konsonan ganda dieja semula dengan huruf konsonan tunggal.
Sehubungan dengan itu, kata seperti “muhibbah”, “muballigh”, “sunnah” dan “tasawwuf” dalam ejaan lama telah dieja semula sebagai “muhibah”, “mubaligh”, “sunah” dan “tasawuf”. Oleh itu, ejaan yang betul ialah “muhibah” dan bukannya “muhibbah”.
Penyiaran artikel ini merupakan kerjasama Majalah Remaja bersama Dewan Bahasa Dan Pustaka. Artikel ini ditulis oleh Dr. Rabahyah binti Tahir.
